5 بیاێت و بچارێت که هُدایا چے کرتگ، اَجبێن کار په بنی آدما.
هامئے سرڈگارا هئیران کنۆکێن و سُهرزِرئے کِرّا باکَمالێن کاری کرتگاَت.
هُداوندئے کار مزن اَنت، هرکَسئے دلا که نِشتگاَنت، آیانی سرا په شرّی پگرَ کننت.
بیاێت هُدائے کاران بچارێت، بگندێت که آییا زمینا چۆنێن بێرانی آورتگ.
زمینئے چارێن کُنڈان جنگان هلاسَ کنت، کمانا پرۆشیت، نئیزها هورت هورتَ کنت و اَرّابهان آس مانَ داریت.
کئومان مئے چێردستَ کنت، راجان مئے پادانی چێرا.
او سجّهێن هُداتُرسان! بیاێت و بِشکنێت، هما چیزّانَ گوَشان که په من کرتگاَنتی.
هُدایا بگوَشێت: ”تئیی کار چنکدر باکمال اَنت. تئیی واک و کدرتئے مزنیئے سئوَبا دژمن تئیی دێما هاکا کپنت.
تئیی مزن و باکَمالێن ناما ستا کناتنت، هُداوند پاک اِنت.