8 نون تئیی ناما مُدام نازێنان و وتی کئولان هر رۆچ پورهَ کنان.
تان زندگ آن هُداوندا ستا کنان تانکه هَستان وتی هُدایا نازێنان.
تانکه منی اَرواه ترا ستا بدنت و بێتئوار مبیت. او هُداوند، منی هُدا! تان اَبد تئیی شُگرا گران.
چیا که بێهسابێن سکّیان منا اَنگِرّ کرتگ، مئیارباریان منا گپتگ و دیستَ نکنان، چه منی سرئے مودان گێش اَنت، منی دل کپتگ.
او هُدا! سَهیونا ستا و سنا تئیی ودارا اِنت، گۆن تئو مئے کئول پورهَ بنت.
من ترا گۆن چَنگ و سُرۆدَ نازێنان، چیا که تئو وپادار ائے، او منی هُدا! گۆن رَبابئے سازا ترا نازێنان، او اِسراییلئے پاکێن!
گڑا ما، تئیی کئوم که تئیی چَراگاهئے پس اێن، تان اَبد تئیی شُگرا گِرێن، نَسلانی نَسل ترا ستا کنێن.
او هُداوند! آسمان تئیی اجبێن کاران ستا کنت و تئیی وپاداریا هم، پاکێنانی دیوانا.