10 پهرێزکار، بێرا که گندیت، شادهیَ کنت، وتی پادان مان بدکارانی هۆنا شۆدیت.
نێکدِلِشَ گِندنت و شادمانیَ کننت و هر بدکار وتی دپا بندَ کنت.
پهرێزکارَ گندیت و تُرسیت، بدکارئے سرا کندیت و گوَشیت:
پهرێزکار هُداوندئے درگاها شادهی کنات و آییئے درگاها پناه بزورات. سجّهێن نێکدِل پَهر بکناتنت.
تانکه تئیی پاد آیانی هۆنا لگتمال بکننت و تئیی کُچِکانی زبان هم وتی بهرا چه دژمنان بگرنت.“
تهنا گۆن وتی چمّانی شانک دئیگا بدکارانی سزایانَ گندئے.
شَرابکَشّی هئوز چه شهرا ڈنّ لَگَت دئیگ بوت و چه هئوزا هۆن در آتک. هۆن اَنچۆ باز اَت که اسپانی لگامان سر بوت و تان سئے سَد کیلومیترا چۆ آپا تتک.
آییئے سرا شادهی کنێت، او آسمانان! شادهی کنێت، او هُدائے پَلگارتگێن مردمان، او کاسِد و پئیگمبران! چێا که هُدایا اِشیئے دادرسی هما پئیما کرتگ که اِشیا گۆن شما کرتگ.