زَبور 57:1 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

¹ منی سرا رهم کن. او هُدا! منی سرا رهم کن، چیا که منی اَرواه تئیی مئیار و باهۆٹ اِنت. تئیی بانزُلانی ساهگا پناهَ زوران، تان هما وهدا که اے بلاه برئوت و بگوَزیت.

زَبور 57:1 Кръстосани препратки

زَبور 125:1

آ که هُداوندئے سرا تئوکلَ کننت سَهیونئے کۆهئے پئیما اَنت که سُرێنگَ نبیت و تان اَبد برجاهَ مانیت.

زَبور 13:5

بله تئیی مِهرئے سرا تئوکلَ کنان، دلُن گَل و بالَ بیت که تئو منا رَکّێنتگ.

زَبور 142:1

هُدائے بارگاها زار و پریاتَ کنان و چه هُداوندا رهمَ لۆٹان.

زَبور 2:12

چُکّا بچُکّێت چۆ مبیت که زهر بگیپت و شما راهئے نێما گار و بێگواه ببێت، چیا که آ اَناگت بْرانزَ گیپت. بَهتاور هما اَنت که آییئے مئیار و باهۆٹَ بنت.

زَبور 36:7

او هُدا! تئیی مِهر چنکدر پُراَرزش اِنت، بنی آدم تئیی بانزُلانی ساهگا پناهَ گیپت.

زَبور 56:1

او هُدا! منی سرا رهم کن، که دژمن سکّ منی رندا اَنت، سجّهێن رۆچا، منی سرا اُرُشَ کننت.

زَبور 58:1

او هاکمان! شمئے بێتئواری نااِنساپی نه‌اِنت؟ مردمانی نیاما په اِنساپ دادرسیَ کنێت؟

زَبور 59:1

او منی هُدا! منا چه دژمنان برَکّێن و چه آیان که منی هلاپا جاهَ جننت، منی نگهپانیا بکن.

زَبور 61:4

بِلّ که تئیی تمبوا تان اَبد بمانان و تئیی بانزُلانی ساهگا پناه بزوران. اۆشت...

زَبور 63:7

تئیی بانزُلانی ساهگا ترا نازێنان، چیا که تئو منی مَدَتکار ائے.

زَبور 75:1

او هُدا! تئیی شُگرا گرێن، تئیی شُگرا گرێن که تئیی نام نزّیک اِنت و مردم تئیی اَجبێن کارانی هبرا کننت.

زَبور 9:10

آ که تئیی ناما زاننت تئیی سرا تئوکلَ کننت چیا که تئو، او هُداوند، وتی هُدۆناکێن لۆٹۆک یله نکرتگ‌اَنت.

زَبور 91:1

هما که بُرزێن اَرشئے هُدائے پناهگاها نِشتگ، زۆراکئے ساهگا آرامَ گیپت.

زَبور 91:4

آ ترا گۆن وتی پُٹ و بالانَ پۆشێنیت و آییئے بانزُلانی چێرا پناهَ بئے، آییئے وپاداری اِسپر و دیوالے.

زَبور 91:9

اگن هُدایا وتی پناه بکنئے، بُرزێن اَرشئے هُدایا وتی منندجاه.

مَتّا 24:22

اگن آ سکّیانی رۆچ کمتر کنگ مبوتێننت، هچّ مردمے نرَکّتگ‌اَت، بله په گچێن کرتگێنانی هاترا، آ رۆچ کمتر کنگَ بنت.

لوکا 13:34

اورشَلیم، او اورشَلیم! تئو پئیگمبرانَ کُشئے و هُدائے راه داتگێنان سِنگسارَ کنئے. باز رندا من لۆٹتگ تئیی چُکّان وتی کِرّا مُچّ و یکجاه بکنان، اَنچُش که نکێنکێن مُرگے چورگ و چیپُّکان وتی بال و بانزُلانی چێرا مُچَّ کنت، بله شما نلۆٹت.

یوهَنّا 16:20

شمارا راستێنَ گوَشان، شما اَرسَ رێچێت و پُرسیگَ بێت، بله جهان گَلَ بیت. شما گمیگَ بێت، بله شمئے اے گَم شادمانیے تها بدلَ بیت.

اِلهام 21:4

هُدا چه آیانی چمّان هر اَرسێا پَهکَ کنت. مرک نون پَشتَ نکپیت و نه پُرس و نه زاری و نه دردَ بیت، چێا که پێسریگێن چیزّ گوَستگ‌اَنت.“

اِلهام 7:14

من پَسّئو دات: ”واجه! تئو وتَ زانئے.“ نون آییا گۆن من گوَشت: ”اے هما اَنت که چه مزنێن اَزابا در آتکگ‌اَنت و وتی پۆشاکِش گۆن گوَرانڈئے هۆنا شُشتگ و اسپێت کرتگ‌اَنت.