7 گۆن اے سجّهێن بدیان رکّتَ کننت؟ او هُدا! وتی هِژمئے تها کئومان سرشکون کن.
بچار بدکار چِه پئیما کپتگاَنت، هاکا سرشکون و پاد آتکَ نکننت.
بدکار، په پهرێزکارا کمینَ کنت و آییئے کۆشئے رندا اِنت.
آیانی تئوکل په وتی زرّ و مالا اِنت و وتی مزنێن هستیئے سرا پهرَ کننت.
مرک آیانی چَکّا بکپات و زندهگۆرّ باتنت، چیا که بدی آیانی لۆگ و دلانی تها اِنت.
بله تئو، او هُدا، بدکاران جُهلترێن کَلّا دئورَ دئیئے، هۆنوار و پرێبکارێن مردم وتی رۆچانی نێما هم زندگَ نماننت، بله من تئیی سرا تئوکلَ کنان.
هُداوندا! آیانی زبانا اَنچش بتَرّێن که یکدومیا سرپد مبنت، چیا که شهرا جنگ و چۆپَ گندان.
من هچ گناه و مئیارے نکرتگ، بله اے اَنگت منی سرا اُرُش کنگا تئیار اَنت. په منی کُمکا پاد آ و منی هالا بچار.