10 هما هُدا که آییئے هبرا ستا کنان، هئو، هما هُداوند که آییئے هبرا ستا کنان،
منا چه منی براتئے دستا برَکّێن. منا چه ایسّوا رَکّێن که منا چه آییا تُرسیت. آ مئیئیت و منی و منی چُکّ و چُکّانی ماتانی سرا اُرُش مکنت.
هُداوند گۆن من اِنت، منَ نتُرسان. انسان منا چے کرتَ کنت؟
”اگن هُداوند گۆن ما گۆن مبوتێن،“ اِسراییل بگوَشات:
”اگن هُداوند گۆن ما گۆن مبوتێن آ وهدا که مردمان مئے سرا اُرُش و همله کرت،
هُدائے سرا، که آییئے هبرا ستا کنان، هُدائے سرا تئوکَلَ کنان و نترسان، هاکیێن انسان منا چے کرتَ کنت؟
هُدایا چه وتی پاکیا هبر کرت: ”شِکێما گۆن شادهی بهرَ کنان و سوکّۆتئے دَرَگا کِساسَ کنان.
زمین و آسمان گارَ بنت، بله منی هبر هچبر گار و زیانَ نبنت.
همے پئیما، ماشمارا چه اے چیزّان وتی بێبها و سکّێن مزنێن کئول و وادهای داتگ تان گۆن هُدایی زاتا شریکدار ببێت و چه هما تباهیا برَکّێت که دنیایا هستاِنت و سِلّێن واهگانی بَر و سَمر اِنت.