5 منی دژمنانی بدی آیانی جندئے چَکّا کپات، وتی وپاداریئے سئوَبا، آیان گار کن.
او بابِلئے جنکّ! تئو زوتّ دێم په تباهیا رئوئے، بَهتاور هما اِنت که ترا سِزا دنت، هما چیزّانی سزایا که تئو گۆن ما کرتگاَنت.
او هُداوند! منی دْوایا گۆش دار منی پریات و زاریا بِشکن، په وتی وپاداری و اَدلئیگی منا پسئو بدئے.
وتی مِهرئے تها منی دژمنان تباه کن، منی بدواهان گار و بێگواه کن، که من تئیی هزمتکار آن.
او هُداوند! وتی راها منا سۆج دئے، دژمنانی سئوَبا منا راست و تچکێن راها رهشۆن بئے.
او هُداوندئے سجّهێن دۆستداران! آییا دۆست بدارێت، هُداوند وتی وپادارانی نگهپانیا کنت، بله گُروناکێنان باز سزا دنت.
او هُداوند! په منی دژمنانی سئوَبا، گۆن وتی اَدل و اِنساپا منا رهشۆنی بدئے و وتی راها په من ساپ و تچک بکن.
او هُدا! گُروناکێن مردم منی هلاپا پاد آتکگاَنت، زۆراکانی رُمبے منی کُشگئے جُهدا اِنت و ترا هچ مانَ نئیاریت.
او هُداوند! تئیی آ پێسریگێن مِهر کجا اِنت که تئو گۆن داوودا سئوگند وارت و کئول کرت.
هُدا، آیانی گناهان همایانی جندئے سرا پرَ ترّێنیت و آیان، آیانی جندئے بدێن کارانی تها گار و گُمسارَ کنت. هئو، مئے هُداوند آیان گار و تباهَ کنت.
آسِنکارێن سِکندَرا گۆن من بازێن بَدیے کرتگ. هُداوند آییئے کرتگێن کارانی سزایا آییا دنت.
هرچے که آییا کرتگ گۆن آییا هما پئیما بکنێت و دو سری بدئیێتی، هما پیاله که آییا اێر رێتکگ، چه هما پیالها په آییا دو سری اێر رێچێت.