8 بله من زئیتونئے سبزێن درچکێئے پئیما آن، که هُدائے لۆگا سبزَ بیت. منی تئوکَل هُدائے مِهرئے سرا اِنت اَبد تان اَبد.
آ هما درچکئے پئیما اِنت که رُمبۆکێن جۆسرێئے کِرّا کِشَگ بوتگ و مۆسمئے سرا نیبگَ دنت و تاکی نگیمّرنت، هرچے هم که کنت کامیابَ بیت.
تئیی جَن تئیی لۆگئے تها چۆ بر آورێن انگورا بیت، تئیی چُکّ تئیی پرزۆنگئے چَپّ و چاگردا چۆ زئیتونئے نهالا بنت.
بله تئیی مِهرئے سرا تئوکلَ کنان، دلُن گَل و بالَ بیت که تئو منا رَکّێنتگ.
هُداوند همایانی سرا وشَّ بیت که چه آییا تُرسنت و سجّهێن اۆست و اُمێتِش گۆن آییئے مِهرا اِنت.
هئو! هُداوندئے چمّ گۆن همایان اِنت که چه آییا تُرسنت، گۆن همایان که اۆست و اُمێتِش آییئے مِهر اِنت،
مردمَ گوَشنت: ”البت که په پهرێزکارا مُزّے هست، هُداے هست که زمینئے سرا دادرسیَ کنت.“
تئو چه هما جَنگلی زئیتونئے درچکا گُڈّگ بوتگئے که وتی زاتا جنگلی اِنت و وتی زاتئے هلاپا گۆن کِشتگێن زئیتونا پئیوَند جنَگ بوتگئے. گڑا هما که اے زئیتونئے اَسلیگێن ٹال اَنت، چِه پئیما په ارزانی گۆن وتی جندئے درچکا پدا پئیوَند جنَگ بوتَ نکننت؟