2 او پرێبکار! تئیی زبان، تباهی و بربادیئے پندلانَ سازیت، اَلماسێن تێگێئے پئیما.
چێا که بدکار و پرێبکاران منی هلاپا وتی دپ پَچ کرتگ، گۆن درۆگبندێن زبانێا منی هلاپا گَپِّش جتَگ.
”او هُداوند! منا چه درۆگبندێن لُنٹ و پرێبکارێن دَپان برَکّێن.“
دپئے لگاما په بدیا یلهَ کنئے و زبانا په پرێبا.
منی اَرواه شێرانی نیاما اِنت، آس بُن دئیۆکانی نیاما وپسان، هما مردمانی نیاما که دنتانِش تیر و نئیزه اَنت و زبانِش تێزێن زَهم.
بچار که چه دپا چے درَ کننت، زَهمِش دپا اِنت، گوَشنت: ”کَسّ اِشکنگا نهاِنت.“
مزنێن دینی پێشوا و سرۆکانی دیوانئے سجّهێن باسک، په ایسّائے مَرکئے سِزا دئیگا درۆگێن شاهدیئے شۆهازا اَتنت،
پنچ رۆچا رَند، یَهودیانی مسترێن دینی پێشوا هَنّانیا گۆن کئومئے لهتێن کماش و تِرتولُس نامێن وکیلێا کئیسَریَها شت، تان پولُسئے سرا وتی بستگێن بُهتاما والیئے دێما پێش بکننت.
گپّ اِش اِنت که اے مرد، پولُس، مزنێن پلێنڈ و پِتنهسازے و سَرجمێن دنیائے یَهودیانَ شۆرێنیت. ناسِری نامێن یکّ ناراهێن ٹۆلیێئے سرۆکے.
پدا من بُرزێن تئوارے چه آسمانا اِشکت که گوَشگا اَت: ”نون مئے هُدائے رَکّێنگ و زۆر و بادشاهی و آییئے مَسیهئے اِهتیار رَستگ، چێا که مئے براتانی بُهتام جنۆک، هما که رۆچ و شپ آیانی سرا مئے هُدائے دێما بُهتام جنَگا اَت، گلّێنگ بوتگ.