او هُداوند! په وتی سجّهێن اَدل و اِنساپا بچار و وتی هِژم و گَزبا چه وتی شهر اورشَلیما، چه وتی پاکێن کۆها بٹگلێن. مئے گناه و مئے پیرێنانی رَدکاریانی سئوَبا، سجّهێن همساهگێن کئوم اورشَلیما و تئیی کئوما کَلاگَ بندنت.
اَدل تئیی جندئیگ اِنت، او هُداوند! بله ما مرۆچان پَشَل و سرجَهل اێن. یَهودائے مردم، اورشَلیمئے جَهمنند و سجّهێن اِسراییل اَنچُش اِنت، هما که نزّیکّ و گوَران اَنت و هما که دور اَنت. اے، تئو سجّهێن مُلکان گلّێنتگاَنت که گۆن تئو بےوپاییاِش کرتگ.
وهدے یَهودیان پولُسئے هبر نمَنِّتنت و آاِش بَد و رَد گوَشت، پولُسا وتی گوَرئے کباه در کرت و آ شهرئے دَنز آیانی دێما چَنڈتنت و گوَشتی: ”من وتی کار کرتگ. نون شمئے هۆن شمئے وتی گردنا اِنت و من بێمئیار آن. چه اِد و رَند، هُدائے هبرا درکئومانی نیاما شِنگ و تالانَ کنان.“
چه آ پاکی و پَلگاریا ناسَهیگ و ناسَرپد اَتنت که چه هُدائے نێمگا اِنت و وتی جندئے پاکی و پَلگاریئے جۆڑێنگئے جُهدا اَتنت، پمێشکا وتا آ پاکی و پَلگاریئے دستا نداتگِش که چه هُدائے نێمگا اِنت.