7 ”او منی مردمان! بِشکنێت که هبرَ کنان. او اِسراییل! تئیی هلاپا گواهیَ دئیان. من هُدا آن، شمئے هُدا.
او سجّهێن کئومان! بِشکنێت. او جهانئے درُستیگێن جهمنندان! دلگۆش کنێت.
او منی کئوم! بِشکن که ترا ڈاهَ دئیان، او اِسراییل! دْرێگتا تئو منی هبر گۆش بداشتێن.
شمئے نیاما درامدێن هُداے مبات و بیگانگێن هُداێئے دێما سرا جَهل مکنێت.
”من تئیی هُداوندێن هُدا آن، هما که ترا چه مِسرا در کرت و آورت، چه هما مُلکا که اۆدا گُلام اَتئے.