10 چیا که جنگلئے سجّهێن هئیوان منیگ اَنت، هزاران کۆهانی دَلوَت.
هُداوندێن هُدایا چه هاکا زمینئے سرئے سجّهێن وَکشیێن هئیوان و آسمانئے سجّهێن مُرگ جۆڑ کرتگاَتنت. نون آ سجّهێنی مردئے کِرّا آورتنت تان بچاریت که بارێن مَرد آیان کجام نامان تئوارَ کنت. هر نامێا که مَردا آ سَهدار تئوار کرتنت، هما آیانی نام بوت.
اے پئیما هُدایا شمئے پتئے رمگ پَچ گپت و منا داتنت.
هما سجّهێن سَهدار که تئیی همراه اَنت، ڈَنّا بَرِش گۆن، بالی مُرگ و جانوَر و سجّهێن لاپکَشّان، تانکه زمینئے سرا رُمب و رمَگ بکننت، چُکّ و بَر بکننت و گێشا گێش ببنت.“
تئو په دَلوَتان کاهَ رۆدێنئے و سبزگ که انسان کِشت و کِشار بکنت و چه زمینا وراک در بکنت،
زمین و آییئے سجّهێن هستی هُداوندئیگ اَنت، جهان و سجّهێن مَهلوک.
هر جاگه که انسان، جنگلی جانوَر و بالی مُرگ زندگ اَنت، هُدایا ترا اے سجّهێنانی سرا هُکمران کرتگ. تلاهێن سر، تئو ائے.