5 بلاه و سکّیانی رۆچان چیا بترسان، آ وهدا که رَد دئیۆکانی بدی منا انگرَّ کنت؟
دان رهسرا مارے بیت، کِشکئے کَشا سْیَهمارے، اَسپانی سْرُمبان ڈنگَ جنت که سوار پُشتکا بکپیت.
کُچکان منی چپّ و چاگرد گپتگ، شِرّ و بدکارانی رُمبا اَنگِرّ آن، منی دست و پادِش ٹُنگ ٹُنگ کرتگاَنت،
اگن چه مرکئے تهارترێن شێپ و دَرَگان هم بگوَزان چه هچ بیمّ و بلاها نترسان، چیا که تئو گۆن من گۆن ائے، تئیی لٹّ و اَسا منا تسلّا بَکشیت.
منی مئیارباری چه سرا سر گوَستگ، گرانێن بارێئے پئیما چه تاگتا گێش اِنت.
وتی دپا په بتل پچَ کنان و کوَهنێن چاچ و چیستانان مانا کنان،
گوَشتی: ’او پولُس! متُرس، تئو باید کئیسَرئے دربارا پێش کنگ ببئے، مان بۆجیگا تئیی همراه هم هُدایا رَکّێنتگاَنت.‘
هچّ پئیما چه دژمن و بَدواهانَ نتُرسێت. اے په آیان نشانیے که بربادَ بنت و شما رَکّێت که شمئے رَکّگ چه هُدائے نێمگا اِنت.