19 بله وتی پت و پیرێنانی همراهَ بیت، که زِندئے رُژنا هچبرَ نگندنت.
بله تئو وت په اێمنی وتی بُنپیرُکانی کِرّا رئوئے و شَرّێن مزنێن اُمرێا رند کَبر کنگَ بئے.
چیا که تئو، او هُدا، منا چه مرکا رَکّێنئے و منی پادان چه لَکُشَگا دارئے، که زِندئے رُژنا تئیی بارگاها گام بجنان.
گڑا بادشاها گۆن وتی هِزمتکاران گوَشت: ’اِشیئے دست و پادان بندێت و ڈنّا تَهاریا دئور بدئیێت.‘ اۆدا گرێونت و دَنتان په دنتانَ درُشنت.
بله اے بادشاهیئے چُکّ و اۆبادگ ڈنّا تهاریا دئور دئیگَ بنت. اۆدا گرێونت و دنتان په دنتانَ درُشنت.“
بله هُدایا گوَشت: ’او نادان! اِنشپی تئیی ساه چه تئو گِرگَ بیت، گڑا تئیی اے مُچّ کرتگێن مال و مِلکت کئییگَ بنت؟‘
اے زِرئے هما مستێن چئول و مئوج اَنت که وتی شَرمناکێن کارانی کپ و گَجّان درَ رێچنت. هما گِسَر و سرگردانێن اِستار اَنت که تهارترێن تهارۆکی آیانی اَبدی آسر و آکبت اِنت.