8 هُدا کئومانی سرا بادشاهیَ کنت، آ وتی پاکێن تهتا نِشتگ.
کئومان سزا دَنت، زمینا چه لاشا پُرَّ کنت و سجّهێن زمینئے هاکمانَ درُشیت.
هُداوند مزن و ستائے باز لاهک اِنت، مئے هُدائے شهرئے تها. آییئے پاکێن کۆه،
اَدل و اِنساپ تئیی بادشاهیئے بُنیاد اَنت، مِهر و وپاداری تئیی همراهیا، دێما گام جَنان اَنت.
چیا که تئو منی هکّ و اِنساپ په شَرّی داشتگ، وتی تَهتا نِشتگئے و په اِنساپ دادرسی کرتگ.
هُداوند بادشاهیَ کنت آییا وتا په شان و شئوکت آراستگ، هُداوند پُرشئوکت اِنت و زۆر و واکا سِلَهبند. دنیا مُهر اۆشتاتگ و نلرزیت.
چُشێن بےانساپێن هاکمے گۆن تئو یک و تِپاک بوتَ کنت که گۆن وتی هُکم و کانونان نااِنساپیَ کاریت؟
سجّهێن کئومانی نیاما بگوَشێت: ”هُداوند بادشاه اِنت.“ جهان په مُهکمی جۆڑ کنگ بوتگ و نسُریت، آ، کئومانی دادرسیا په انساپَ کنت.
هُداوند بادشاهیَ کنت، زمین شادهی بکنات و سجّهێن تئیابی سرڈگار گَل باتنت.
هُداوند بادشاهیَ کنت، کئوم بِلَرزاتنت، آ، کَرّوبیانی نیاما، وتی بادشاهی تهتا نِشتگ، زمین بِلَرزات.
سَهیونا، هُداوند مزن اِنت، بُرزێن اَرشئے هُدا، سجّهێن کئومانی سرا هاکم.
پدا من اَنچێن تئوار اِشکت که چۆ مزنێن مُچّی و بازێن آپ و تْرندێن گْرندانی تئوارا اَتنت که گوَشتِش: ”هُداوندا بنازێنێت، هَلّێلویا. چێا که مئے پُرواکێن هُداوندێن هُدا هُکمرانیَ کنت.
رندا من بلاهێن اسپێتێن تَهتے دیست و هما هم که تَهتئے سرا نِشتگاَت. زمین و آسمان چه آییئے دێما تتکنت و په زمین و آسمانا هچّ جاگهے پَشت نکپت.