8 او هُدا! ما مُدام تئیی سرا پَهر کرتگ و تان اَبد تئیی نامئے شُگرا گرێن. اۆشت...
چه بَدواهانی دستا رَکّێنت و چه دژمنانی دستا مۆکِتنتی.
تانکه منی اَرواه ترا ستا بدنت و بێتئوار مبیت. او هُداوند، منی هُدا! تان اَبد تئیی شُگرا گران.
منی اَرواه هُداوندئے سرا پهرَ کنت، بێکِبرێن مردم بِشکننت و شادهی بکننت.
بله اگن تئو وتا یَهودیے زانئے و شَریَتئے سرا تئوکلَ کنئے، اگن گۆن هُدایا وتی نزّیکّیئے سرا پَهرَ بندئے،