24 چیا وتی دێما چێرَ دئیئے و په چے مئے بزّگی و لگتمالیا شمۆشئے؟
او هُداوند! په چے دور اۆشتاتگئے؟ چیا وتا سکّێن ساهتان چێرَ دئیئے؟
وتی دلا گوَشیت: ”هُدایا شَمُشتگ دێمی پۆشێنتگ و هچبرَ نگندیت.“
او هُداوند! تان کدێن؟ بارێن منا تان اَبدَ شمۆشئے؟ تان کدێن وتی دێما چه من پناهَ کنئے و پۆشێنئے؟
آگاه بئے و په منی دادرسیا جاه بجن. او منی هُدا، او منی هُداوند! په منی هکّا.
گۆن هُدایا که منی تلار اِنت گوَشان: ”چیا منا شمُشتگِت؟ چیا چه دژمنئے آزارا مۆتک بیاران؟“
وتی کپۆتا رسترانی وراک مکن و ستم دیستگێن کئومئے زندا تان اَبد مشمۆش.
وتی دژمنانی کوکّاران مشمۆش، دژمنانی شۆرشا که مُدام بُرزاد اِنت.