11 مارا کُربانیگێن پسانی پئیما په کُشگا اِشتگِت و کئومانی نیاما شِنگ و شانگ کرتگ.
چُکّ و نُماسگانِش درکئومانی نیاما گار و گُمسارَ کنان و سجّهێن مُلکان شِنگ و شانگِشَ کنان.
بدکار هچبر سرپدَ نبنت؟ اے منی کئوما اَنچشَ ورنت که مردم نگنَ ورنت و هُداوندا هچ تئوارَ نکننت.
او هُدا! تئو مارا یله کرتگ و مئے سنگر پرۆشتگاَنت، هِژمناک بوتگئے، بله نون گۆن ما وَشّان بئے.
دژمن آیان زَهمانی دپا دئینت و بازێنێا بندیگ و سجّهێن دنیائے تها دَرانڈێهَ کننت. اورشَلیم، درکئومانی پادانی لگتمالَ بیت، تان آ وهدا که درکئومانی وهد و باریگَ کُٹّیت و هلاسَ بیت.
اَنچُش که نِبیسگ بوتگ: تئیی سئوَبا سجّهێن رۆچا گۆن مَرکا دێم په دێم اێن و کُربانیگێن پَسانی پئیما هساب آرگَ بێن.