چه هُداوندا یک چیزّے لۆٹتگُن و همِشیئے پد و رندا بان، که وتی زِندئے سجّهێن رۆچان هُداوندئے لۆگا جهمنند ببان، تانکه هُداوندئے زێباییا بگندان و پرستشگاها چه هماییا رهشۆنی بلۆٹان.
من جارَ جنان که منی بادشاهیئے هر کُنڈئے مردم، چه دانیالئے هُدائے تُرسا بلرزنت و هماییا شرپ بدئینت. چێا که هما زندگێن هُدا اِنت و مُدامَ مانیت. آییئے بادشاهی هچبر تباه و بربادَ نبیت و آییئے هُکمرانی هچبر هلاسَ نبیت.
چێا که شما مارا چۆن وشّآتک کرت، مردم وت اے کسّها کننت، و اے گپّا هم کننت که شما چۆن بُتپرستی یله دات و دێم په هُدایا آتکێت که نمیران و راستێن هُدائے پرستش و هِزمتا بکنێت و