5 او هُداوند، او منی هُدا! تئو په ما بازێن اَجَبێن کار و شئورے کرتگ، هچکَس تئیی مَٹّ بوتَ نکنت. اگن بلۆٹان تئیی کارانی بارئوا جار بجنان و هبر بکنان، همینچُک باز اَنت که چه هسابا در اَنت.
تئیی اے سجّهێن هِزمتکار منِ موسّائے کرّا کاینت و کۆنڈانَ کپنت و گوَشنت: ’در آ، تئیی جند گۆن هما سجّهێن مردمان که تئیی رَندگیر اَنت.‘ گڑا من چه اے مُلکا درَ کایان و رئوان.“ نون موسّا زهرا زهر چه پِرئونئے کرّا در آتک و شت.