13 وتی گَزبا چه من دور کن، تان چه جهانئے یله کنگا پێسر پدا گَل ببان.“
آیانی پت آکوبا گوَشت: ”شما منا بےائولاد کنگا اێت. ایسُّپ هم نێستاِنت و شَمون هم. نون شما بِنیامینا پچ گِرگَ لۆٹێت. اے سجّهێن کَهر منی سرا کپگا اَنت.“
آکوبا پسّئو دات: ”منی زندئے مُساپریا سَد و سی سال اِنت. منی اُمر مزن نهاِنت و منی سال په سکّی و سۆری گوَستگاَنت. چه منی پت و پیرُکانی مُساپریئے سالان کمتر اَنت.“
هَنوکا هُدائے راها گامَ جت و رندا کَسّا ندیست، چێا که هُدایا هَنوک زندگا زُرت و بُرت.
من زمینا درامَدے آن، وتی هُکمان چه من چێر مدئے.
نون زمین چَنڈت و جُمب و جۆشا لَگّت، کۆهانی بێه و بُنیات هم لرزتنت، چیا که آ هِژم گپتگاَت.