20 آ که نێکیئے بدلا گۆن من بدیَ کننت، منی دژمن و بُهتام جنۆک اَنت، چیا که من نێکیئے رندا آن.
منا چه کئیدا در کن که تئیی ناما بنازێنان. گڑا پهرێزکار منی چپّ و چاگردا مُچَّ بنت که تئو په من نێکیَ کنئے.
منی دژمنان بچار که چینچُک باز اَنت و چه من چۆن په کَهر نپرتَ کننت.
نێکیئے بدلا گۆن من بدیَ کننت و منی اَرواه گمیگ و پُرسیگ اِنت.
مئیل که پرێبکارێن دژمن منی سرا شادهی کننت، مئیل هما که مُپت و ناهکّا چه من بێزار اَنت چمُّک و پونزُک بکننت.
اگن په دۆستێا بدیاُن کرتگ، یا که دژمنے بێمئیارا پُلتگ،
بَهتاور اَنت هما که په هُدائے راهئے گِرَگا بُهتام جنَگ و آزار دئیگَ بنت، چێا که آسمانی بادشاهی همایانیگ اِنت.
ایسّایا گۆن آیان گوَشت: ”من چه پتئے نێمگا بازێن نێکێن کارے کرتگ و شمارا پێش داشتگ. په کجام کارا منا سِنگسارَ کنێت؟“
نون که شما په نێکێن کارانی کنگا واهگدار اێت، کئے شمارا تاوان داتَ کنت؟
کائِنئے ڈئولا مبێن که شئیتانئے چُکّ اَت و وتی براتی کُشت. نون چێا آ کُشتی؟ په اے سئوَبا که آییئے جندئے کار و کِرد سِلّ و شئیتانی اَتنت و براتئے کار نێک و هُدایی اَتنت.