20 بله بدکار گارَ بنت، هُداوندئے دژمن چَراگاهئے سبزگانی پئیما گار. هئو! زیانَ بنت، دوتّئے پئیما زیان.
سُدوم و گُمورَهئے نێمگا، جَهلا، سجّهێن دشتئے نێمگا چارتی و دیستی که چه زمینا بزێن دوتّے چست اِنت، چۆ کورَهئے دوتّا.
چێا که منی رۆچ چۆ دوتّا گارَ بنت و هڈّ چۆ رۆکێن اِشکرا سُچنت.
اَنچش که دوتّ بالَ کنت اِشان بتاچێن، اَنچش که مۆم آسئے دێما آپَ بیت، بدکار هُدائے درگاها گار و گُمسار باتنت.
بله پهرێزکار شادمان و هُدائے درگاها گَل و بال باتنت و چه وشّیا شادهی کناتنت.
تئیی دژمن، او هُداوند، اَلّم گار و گمسارَ بنت و سجّهێن بدکار، شنگ و شانگ.
من شمارا گوَشان نه، چُش نهاِنت، بله اگن تئوبه مکنێت، شما هم همایانی ڈئولا گار و گُمسارَ بێت.
من شمارا گوَشان نه، شما هم، اگن تئوبه مکنێت، همایانی ڈئولا گار و گُمسارَ بێت.“
اے مردم ناسرپد و بێزبانێن جانوَرانی پئیما اَنت. هما کارانَ کننت که آیانی سَرِشتَ گوَشیت و تهنا په گِرگ و کُشگا پێدا بوتگاَنت. هما کارانی سرا مسکرا و ریشکندَ کننت که سرپدِشَ نبنت و جانوَرانی پئیما گار و بێگواهَ بنت.