10 په وتی دۆستداران وتی مِهرا مُدام برجاه دار و اَدل و راستیا په نێکدلان.
بله هُداوندئے مِهر، اَزل تان اَبد هما مردمانی همراه اِنت که آییئے تُرسِش دلا اِنت و آییئے اَدل، اِشانی چُکّ و نماسگانی همراه،
آ که تئیی ناما زاننت تئیی سرا تئوکلَ کننت چیا که تئو، او هُداوند، وتی هُدۆناکێن لۆٹۆک یله نکرتگاَنت.
او یکّ و بَرهَکّێن هُدا! اَبدمانێن زِند همِش اِنت که اے مردم ترا بزاننت و تئیی رئوان داتگێن ایسّا مَسیها پَجّاه بیارنت.
شما هُدائے سرا باور کرتگ و هُدا هم گۆن وتی زۆر و واکا په هما نِجاتا شمئے نِگهپانیا کنت که چه انّونا تئیار اِنت و آهری زمانگا پَدَّرَ بیت.