16 هُداوندئے دێم بدکارانی هلاپا اِنت، تان آیانی یاتا چه جهانا ببُرّیت و گُمسار بکنت.
هُداوند اَبد تان اَبد بادشاه اِنت، کئوم چه آییئے سرڈگارا گار و گُمسارَ بنت.
نون زمین چَنڈت و جُمب و جۆشا لَگّت، کۆهانی بێه و بُنیات هم لرزتنت، چیا که آ هِژم گپتگاَت.
هئو! هُداوندئے چمّ گۆن همایان اِنت که چه آییا تُرسنت، گۆن همایان که اۆست و اُمێتِش آییئے مِهر اِنت،
آ که گۆشی اَڈّ کرتگ، نهاشکنت؟ و آ که چمّی اَڈّ کرتگ، نگندیت؟