14 چه وتی بادشاهی تهتا زمینئے سجّهێن جهمنندانَ چاریت،
آ جَهلَ بیت که آسمان و زمینا بچاریت.
وتی چمّان دێم په تئو چستَ کنان، تئو که اَرشا، وتی بادشاهی تهتا نِشتگئے.
ایسّایا گوَشت: ”هروهد دْوا کنێت، اے ڈئولا بگوَشێت: ’او پت! تئیی نام شرپدار بات. تئیی بادشاهی بیایات.
هما که یکّ و تهنا نمیران اِنت و آییئے دَرگاه اَنچێن رُژنے که کسّ اۆدا رَستَ نکنت و کسّا ندیستگ و دیستی هم نکنت. آییئے شرَپ و اِزّت و زۆر و واک تان اَبد برجاه بات. اَنچُش بات. آمین.