زَبور 30:7 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

⁷ او هُداوند! تئو منا چه وتی مِهر و رهمتا مُهرێن کۆهێئے پئیما اۆشتارێنتگ‌اَت، بله وهدے وتی دێمِت چه من ترّێنت، تُرستُن.

زَبور 30:7 Кръстосани препратки

زَبور 10:1

او هُداوند! په چے دور اۆشتاتگئے؟ چیا وتا سکّێن ساهتان چێرَ دئیئے؟

زَبور 102:10

چه تئیی هِژم و گَزبا، چێا که تئو منا چست کرت و زمینا جت.

زَبور 104:29

تئو که وتی دێما چێرَ دئیئے، اے پرێشانَ بنت و سرسرَ جننت، اِشانی ساها که پچَ گِرئے مرنت و هاکا پِرَ ترّنت.

زَبور 143:7

هُداوند! منا زوتّ پَسّئو دئے، منی روها دَم برتگ، وتی دێما چه من چێر مدئے، که همایانی پئیما بان که کَلّ و کبرا کپنت.

زَبور 30:5

چیا که هِژمی دمانے و مِهر و رهمتی اُمرئے دْراجیا. بیت که سجّهێن شپے په گرێوگ بگوَزیت، بله بامگواها شادهی وتی چهرگا زاهرَ کنت.

زَبور 40:2

منا چه جُهلانکێن کَلّێا در آورتی، چه گِل و گنداپا، منی پادی تلارێئے سرا اۆشتارێنت و گامی مُهر کرتنت.

زَبور 44:3

نه آیانی زهمانی زۆر اَت که مُلکِش گپت نه که باسک و بازووان سۆبێن کرتنت. اے تئیی راستێن دست اَت، تئیی باسک و چِهرگئے رُژن، چیا که آیانی سرا مهربان اتئے.

زَبور 5:12

اَلّما، تئو، او هُداوند، پهرێزکاران برکتَ دئیئے و آیان گۆن وتی مِهر و رهمتا اِسپرئے پئیما نگهپانَ بئے!

زَبور 89:17

چیا که تئو آیانی شان و شئوکت و آیانی واک و توان ائے و چه وتی مهربانیا مئے کانٹا سرپرازَ کنئے.