زَبور 30:2 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

² او هُداوند، منی هُدا! تئیی گوَرا په کُمکا پریاتُن کرت و تئو منا چه ناجۆڑیا دْراه کرت،

زَبور 30:2 Кръстосани препратки

پێدایش 20:17

گڑا اِبراهێما هُدائے کِرّا دْوا کرت و هُدایا اَبیمَلِک، آییئے لۆگی و آییئے مۆلد دْراه کرتنت که پدا چُکّ آورت بکننت،

زَبور 118:18

هُداوندا منا شَرّ اَدب دات، بله مرکئے دستا نداتی.

زَبور 145:1

تئیی شان و شئوکتا نازێنان، او منی هُدا! او بادشاه! تئیی ناما سَتا کنان، اَبد تان اَبد.

زَبور 147:3

پْرُشته‌دِلان دْراهَ کنت و ٹپّانِشَ بندیت.

زَبور 35:24

او منی هُداوندێن هُدا! په وتی اَدلئیگی گناهئے بُهتاما چه من ٹگلێن، مئیل آ منی سرا شادهی بکننت.

زَبور 41:12

چه منی تَچکی و راستیا، تئو منی پُشت و پناه بوتگئے و مُدام وتی بارگاها جاگهَ دئیئے.

زَبور 51:8

بِلّ که شادهی و شادمانیا بِشُکنان، بِلّ آ هڈّ که تئو درُشتگ‌انت گَل و بال ببنت.

زَبور 6:2

هُداوندا! منی سرا رهم کن چیا که گیمّرتگان. او هُداوند! منا دْراه بکن چیا که جسم و جانُن پرێشان اِنت.

زَبور 88:13

بله من گۆن تئو مَدَتئے پریاتا کنان، او هُداوند! هَمُک سباها منی دْوا تئیی بارگاها رسنت.

دَرگوَز 15:26

هُداوندا گوَشت: ”اگن تئو په دلگۆش وتی هُداوندێن هُدائے تئوارا گۆش بدارئے و هما کاران بکنئے که آییئے چمّان شَرّ اَنت، اگن آییئے هُکمان دلگۆش بکنئے و آییئے سجّهێن پرمانان بِمَنّئے، هچّ چُشێن نادْراهیے تئیی سرا نئیاران که من مِسریانی سرا آورت، چێا که منِ هُداوند تئیی دْراه کنۆک آن.“