8 تئو گوَشتگ: ”منی چِهرگئے شۆهازا ببئے.“ دلَ گوَشیت: ”هُداوندا! تئیی چِهرگئے شۆهازا آن.“
هُداوند و آییئے زۆر و واکئے لۆٹۆک ببێت، مُدام آییئے چِهرگئے دیدارئے شۆهازا ببێت.
په دل و سِتک تئیی چِهرگئے شۆهازا بوتگان، منی سرا هما پئیما مهربان بئے که کئولِت کرتگ.
همے پئیما اَنت، آ مردم که آکوبئے هُدائے شۆهازا اَنت، هما که په آییئے دێما هُدۆناک اَنت. اۆشت...
وهدے مَریَما اِشکت، هما دمانا پاد آتک و ایسّائے کِرّا شت.