2 وهدے بدکار هملهَ کننت که منی جسم و جانا بدِرّنت و اێر ببرنت، وهدے دژمن و بدواه منی سرا اُرُشَ کننت، آ وت ٹگلَ ورنت و کپنت.
چۆ بێنَگمَکِسکا منی سرا پِر رِتکنت، بله چۆ کُنٹگا، دمانا سُتکنت و من هُداوندئے ناما پْرۆش داتنت.
بدکار هچبر سرپدَ نبنت؟ اے منی کئوما اَنچشَ ورنت که مردم نگنَ ورنت و هُداوندا هچ تئوارَ نکننت.
مرکئے ساد و بندان منا پتاتگاَت و تباهی و زئوالیئے هار و هیرّۆپان منا تُرسێنتگاَت.
کُچکان منی چپّ و چاگرد گپتگ، شِرّ و بدکارانی رُمبا اَنگِرّ آن، منی دست و پادِش ٹُنگ ٹُنگ کرتگاَنت،
او هُداوند! پاد آ. او منی هُدا! منا برَکّێن. تئو ائے که منی دژمنانی دێما شهماتَ جنئے و بدکارانی دپ و دنتانانَ پرۆشئے.
بدکار هچ سرپدَ نبنت؟ اے منی کئوما اَنچشَ ورنت که مردم نگنَ ورنت و هُدایا هچ تئوارَ نکننت.
وهدے منی دژمن پدَ کِنزنت، چه تئیی دێما لَکُشنت و تباه و هلاکَ بنت.