12 پادُن تچک و ساپێن جاگهے اێر اِنت، مزنێن دیوانان هُداوندا نازێنان.
مردمانی مُچّیا آییا ستا بکناتنت و کماشانی مجلسا تئوسیپ.
هُداوندا بنازێنێت، هَلّێلویا. چه دلئے جُهلانکیا هُداوندئے شُگرا گران، نێکدلانی دیوانا، مُچّیئے نیاما.
همۆدا که کبیلهَ رئونت، هُداوندئے کبیله که هُداوندئے ناما بنازێننت هما اَهد و کَرارئے هسابا که اِسراییلا دئیگ بوتگ.
تان وتی شُگرگزاریئے تئوارا بُرز کنان و تئیی سجّهێن اَجَبێن کارانی کِسّها بیاران.
او هُداوند! وتی راها منا سۆج دئے، دژمنانی سئوَبا منا راست و تچکێن راها رهشۆن بئے.
منا چه جُهلانکێن کَلّێا در آورتی، چه گِل و گنداپا، منی پادی تلارێئے سرا اۆشتارێنت و گامی مُهر کرتنت.
بِنیامینئے کَسانێن کَبیله همۆدا اِنت، یَهودائے کماش آیانی هاکم اَنت، زِبولونئے کماش و نَپتالیئے کماش، مزنێن رُمبے اَنت.