3 کئے چه هُداوندئے کۆها بُرزاد شتَ کنت؟ کئے آییئے پاکێن جاگها اۆشتاتَ کنت؟
او هُداوند! کئے تئیی تمبوا مهمان ببیت؟ کئے تئیی پاکێن کۆها جهمنند ببیت؟
”من وتی بادشاه، وتی پاک و گچێنیێن کۆه، سَهیونئے سرا نندارێنتگ.“
بَهتاور هما اِنت که تئوی گچێنَ کنئے و وتی بارگاها کارئے تانکه همۆدا جهمنند ببیت. چه تئیی درگاهئے نێکیا سێراپ باتێن، چه تئیی پرستشگاهئے پاکیا.
آ وهدا که اَرشا بُرز بوتئے بازێن بندیگے زُرتِت، چه مردمان ٹێکیاِت زُرت، تنتنا چه سرکشان هم، تانکه تئو، او هُداوندێن هُدا، اۆدا جهمنند ببئے.
شَمونپِتْرُسا گوَشت: ”او هُداوند! کجا رئوئے؟“ ایسّایا پَسّئو دات: ”اَنچێن جاهے رئوان که تئو انّون گۆن من آتکَ نکنئے. بله رَندترا کائے.“
ایسّایا گوَشت: ”منا دست مجن، چێا که اَنگت پتئے کِرّا بُرزاد نشُتگان، بله منی براتانی کِرّا برئو و آیان بگوَش که نون من دێم په وتی پتا و شمئے پتا، وتی هُدایا و شمئے هُدایا بُرزادَ رئوان.“