زَبور 24:1 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

¹ زمین و آییئے سجّهێن هستی هُداوندئیگ اَنت، جهان و سجّهێن مَهلوک.

زَبور 24:1 Кръстосани препратки

زَبور 50:10

چیا که جنگلئے سجّهێن هئیوان منیگ اَنت، هزاران کۆهانی دَلوَت.

زَبور 50:12

اگن شدیگ اتان ترا سهیگُن نکرتگ‌اَت، چیا که جهان و هرچے آییا هست، منیگ اَنت.

زَبور 89:11

آسمان تئیگ اِنت و زمین هم، جهان و اِشیئے تها هرچے که هست، تئو اَڈّ کرتگ‌اَنت.

زَبور 89:12

شمال و جنوب تئو اَڈّ کرتگ‌اَنت، تابۆر و هِرمۆنئے کۆه تئیی ناما نازێننت.

زَبور 98:7

دریا و دریائے تهئے سجّهێن چیزّ گرَنداتنت، جهان و آییئے سجّهێن جهمنند.

دَرگوَز 19:5

نون اگن شما په دلگۆش منی تئوارا گۆش بدارێت و منی اَهد و پئیمانئے پرمانبرداریا بکنێت، سجّهێن کئومانی تها شما منی هاسێن مال و مَتا بێت. بِلّ تُرے سجّهێن زمین منیگ اِنت،

دَرگوَز 9:29

موسّایا گوَشت: ”من اَنچۆ که چه شهرا درَ کایان، وتی دستان هُداوندئے نێمگا چِستَ کنان. گرَندَ اۆشتیت و ترۆنگلئے گوارگ بندَ بیت که تئو بزانئے که دنیا هُداوندئیگ اِنت.

دانیال 4:25

تئو چه انسانان گلّێنگَ بئے و جنگلی جانوَرانی درنیاما جَهمنندَ بئے. تئیی وَرد و وراک پس و گۆکانی ڈئولا کاه و بوچَّ بنت و تئو چه آسمانئے نۆدان تَرَّ بئے. تان هپت زمانَگا تئو اَنچُشَ بئے، تان هما وهدا که تئو پَجّاه بیارئے که بُرزێن اَرشئے هُدا انسانی بادشاهیانی سرا هُکمران اِنت و هما مردما دنتِش که وتَ لۆٹیت.