4 اگن چه مرکئے تهارترێن شێپ و دَرَگان هم بگوَزان چه هچ بیمّ و بلاها نترسان، چیا که تئو گۆن من گۆن ائے، تئیی لٹّ و اَسا منا تسلّا بَکشیت.
هُداوند چه سَهیونا تئیی زۆراورێن اَسایا شهارَ دنت و گوَشیت: ”وتی دژمنانی نیاما هاکمی کن.“
هُداوند گۆن من اِنت، منَ نتُرسان. انسان منا چے کرتَ کنت؟
هرچُنت که سَکّی و سۆریانی تها گَردان، بله تئو منا زندگَ دارئے. تئو منی دژمنانی هِژمئے هلاپا وتی دستا شهارئے و گۆن وتی راستێن دستا منا رَکّێنئے.
بله اۆدا وتی تُرسئے تها بُڈّنت، چیا که هُدا گۆن پهرێزکارانی نَسل و پدرێچا اِنت.
چه لَکّانی لَکّا نترسان که چه هر نێمگا منا اَنگرِّش کرتگ.
بله تئو مارا پرۆش داتگ و گۆن وهشیێن هئیوانان یکجاه کرتگ، گۆن تهارترێن تهارۆکیا پۆشێنتگ.
لشکرانی هُداوند گۆن ما گۆن اِنت، آکوبئے هُدا مئے کلات اِنت. اۆشت...
نِشتگێن جنێنچُکّێئے لاپ پُرَّ بیت و مردێنچُکّێئے سرا چِلّگَ بیت و آییئے ناما اِمانوییل پِرَ بندنت، که اِشیئے مانا ”هُدا گۆن ما“ اِنت.
آیان درس و سَبکّ بدئیێت که منی سجّهێن هُکم و پرمانانی سرا کار بکننت. دلجم ببێت، من تان دنیائے هلاسیا، مُدام گۆن شما گۆن آن.“
تان په آیان که تهارۆکی و مَرکئے ساهگا نِشتگاَنت، رُژنایی ببَکشیت و مارا دێم په سُهل و آسودگیئے راها رهشۆنی بکنت.“
هُداوند گۆن تئو گۆن بات. شمارا رهمت سر بات.