7 هرکَس که منا گندیت کلاگ و ریشکند کنت. دپا چۆٹَ کننت، سرا سُرێننت و گوَشنت:
بُهتام جنۆکانی کَلاگی آن، منا که گِندنت، سرا چَنڈێننت.
درۆگبندێن لُنٹش چُپّ باتنت، که گۆن کِبر و اێر جنَگ پهرێزکارانی هلاپا په گُروناکی هبرَ کننت.
تئو مارا کئومانی نیاما ٹِکّ و نشان کرتگ، درکئوم سرا چَنڈێننت و مسکرا کننت.
چه ڈَنگر و کُنٹگان تاجے جۆڑێنت و آییئے سرا اێر کرت، لَٹّے راستێن دستا دات و په کَلاگ و ریشکند، آییئے دێما کۆنڈان کپتنت و گوَشتِش: ”سلام و درۆت، او یَهودیانی بادشاه!“
ایسّایا گوَشت: ”ڈنّا برئوێت، جنکّ نمُرتگ، بَسّ واب اِنت.“ بله مردم آییئے هبرانی سرا کَلاگ گِرگا اَتنت.
وهدے کَلاگ و مَلنڈِش هلّێنت، گوَرئے جَمورنگێن کَباهِش کَشّت و آییئے جندئے گُدِش پدا گوَرا داتنت. رندا، دێم په سَلیب کَشّگا برتِش.
رهگوَزان دژمان دئیان، وتی سر چَنڈێنت و گوَشتِش: ”او مزنێن پرستشگاهئے کرۆجۆک که گوَشتگِت: ’سئے رۆچا پدا آییا اڈَّ کنان‘!
پَریسی که وت زَرپرست اَتنت، گۆن اے هبرانی اِشکنگا، ایسّااِش کَلاگ گپت و ریشکند کرت.
هیرودیسا هم گۆن وتی سپاهیگان هۆریگا، ایسّا بےاِزّت کرت و کَلاگ گپت. رَندا، ڈئولدارێن کباهے گوَرا دات و پدا پیلاتوسئے کِرّا رئوان کرت.