30 آیۆکێن نَسل آییئے هزمتا بنت، دێمی پدرێچ هُداوندئے بارئوا سهیگ کنگَ بنت و
تئیی هزمتکارانی چُکّ تئیی بارگاها جَهمنندَ بنت و آیانی پُشپَد تئیی درگاها برجاهَ ماننت.“
بله اۆدا وتی تُرسئے تها بُڈّنت، چیا که هُدا گۆن پهرێزکارانی نَسل و پدرێچا اِنت.
همے پئیما اَنت، آ مردم که آکوبئے هُدائے شۆهازا اَنت، هما که په آییئے دێما هُدۆناک اَنت. اۆشت...
اگن بگوَشتێنُن: ”اے هبرانَ کنان،“ من تئیی چُکّانی نَسل درۆهتگاَت.
وهدے هُداوند کئومانی نامان نبشتهَ کنت، نبیسیت: ”اے همۆدا پێدا بوتگ.“ اۆشت...
چه وتی دلا اے هبرا در بکنێت که ’ما اِبراهێمئے نَسل و اۆبادگ اێن.‘ من شمارا گوَشان که هُدا چه اے سِنگ و ڈۆکان هم، په اِبراهێما چُکّ و اۆبادگ پێدا کرتَ کنت.
بله شما هُدائے گچێن کرتگێن بادشاهێن روهانیێن پێشوا و پاکێن کئوم اێت، هُدائے جندئے کئوم اێت و آییا شمارا چه تهاریا دێم په وتی پرشئوکتێن رُژناییا گْوانک جتگ تان آییئے مزنێن کاران جار بجنێت.