گوَشتِش: ”او مردمان! شما چے کنگا اێت؟ ما شمئے ڈئولێن بنیآدم اێن و بَسّ. آتکگێن شمارا اے مِستاگا بدئیێن که اے هراب و ناهودگێن کاران یله بکنێت و بَرهَکّ و نمیرانێن هُدائے کِشکا بگرێت. آییا آسمان، زمین، دریا و هرچے که آیانی تها هستاِنت، اَڈّ کرتگاَنت.
چێا که شما مارا چۆن وشّآتک کرت، مردم وت اے کسّها کننت، و اے گپّا هم کننت که شما چۆن بُتپرستی یله دات و دێم په هُدایا آتکێت که نمیران و راستێن هُدائے پرستش و هِزمتا بکنێت و
کئے اِنت که چه تئو نتُرسیت، او هُداوند! کئے اِنت که تئیی ناما شئوکتَ ندنت؟ چێا که تهنا تئو پاک ائے. سجّهێن کئومَ کاینت و تئیی بارگاها ترا پرستشَ کننت، چێا که تئیی آدلێن کار زاهر بوتگاَنت.“