6 په راستی اَبدمانێن برکت بَکشاتگ و وتی بگلا گَل و شادانِت کرتگ.
من ترا مزنێن کئومے جۆڑَ کنان، ترا برکتَ دئیان و تئیی ناما بُرزَ کنان و تئو برکتے بئے.
تئو منا زِندئے راها سۆجَ دئیئے و وتی بارگاها منا چه شادمانیا سررێچَ کنئے. تئیی راستێن کَشا، وشّی اَبدمان اِنت.
آ وهدی هُدائے کُربانجاها رئوان، دێم په هُدایا که منی وشّی و شادهی اِنت. او هُدا، منی هُدا! ترا گۆن چنگا نازێنان.
تئو پاکی و راستی دۆست داشتگ و چه بدیا نَپرَت کرتگ، پمێشکا هُدایا، تئیی هُدایا، ترا گێشتر چه تئیی همراهان شادهیئے رۆگن پِر مُشتگ.
تئو منا زِندئے راه سۆج داتگاَنت و وتی پهناتا منا چه شادمانیا سررێچَ کنئے.‘
هُدایا وتی هِزمتکار گچێن کرت و پێسرا شمئے گوَرا رئوان دات تان شمارا برکت بدنت و هر یکّێا چه آییئے هراب و گَندگێن راها پِر بترّێنیت.“
مَسیها مارا مۆکت که چه آییئے وَسیلها اِبراهێمئے برکت درکئومان سر ببیت و چه ایمانئے راها مارا هما پاکێن روه برسیت که هُدایا کئول کرتگ.
گڑا هما که ایمانئے راها زورنت گۆن اِبراهێما هئوار برکتَ گِرنت، هما اِبراهێم که ایمانئے راهی زرتگ.