9 گۆن آسنێن اَساے آیان پرۆشَ دئیئے و کونزگانی پئیما هورت هورتِشَ کنئے.“
دژمنان آییئے دێما پرۆشَ دئیان و هرکَس که چه آییا نپرتَ کنت، پرۆشانی.
آ بادشاهانی وهدا، آسمانی هُدا دگه بادشاهیے اڈَّ کنت که هچبر تباهَ نبیت و دگه کئومێئے دستا هم دئیگَ نبیت. اے بادشاهی، آ دگه سجّهێن بادشاهیانَ پرۆشیت و هلاسَ کنت، بله وت تان اَبد برجمَ مانیت.
اَنچُش که تئو دیست، سِنگ چه کۆهێا سِندگ بوت، مردمی دستێا نَسِست، و آسن، بْرنج، گِل، نُگره و تلاهی هورت کرتنت. او بادشاه! مزنێن هُدایا په تئو پدّر کرتگ که دێمتِرا چے بیت. پمێشکا واب راست اِنت و اِشیئے مانا هم پَکّا اِنت.“
کَسے که همے سِنگئے سرا کپیت، ٹُکّر ٹُکّرَ بیت و کَسے که سِنگ آییئے سرا کپیت، هورتَ بیت.“
جنێنا مردێنچُکّے پێدا کرت، هما که آییا سجّهێن کئومانی سرا گۆن آسنێن اَساێا هُکمرانی کنگی اِنت. جنێنئے چُکّ پَچ گرگ و هُدا و آییئے تَهتئے کرّا برگ بوت.
چه اسپسوارئے دپا تێزێن زهمے در آیگا اِنت تانکه گۆن اِشیا کئومان بجنت و گۆن آسنێن اَساێا آیانی سرا هُکمرانی بکنت. آ، پُرواکێن هُدائے گَزب و هِژمئے شَرابکَشّی هئوزا لَگَت دئیگا اِنت.