6 وتی پرێشانیانی تها هُداوندُن تئوار جت و کُمک لۆٹگئے پریاتُن وتی هُدائے گوَرا بُرز کرت. آییا چه وتی پرستشگاها منی تئوار اِشکت و منی کُمک لۆٹگئے پریات آییئے گۆشان رَست.
هُداوند وتی پاکێن پرستشگاها اِنت، هُداوندئے تَهت آسمانا اِنت. چمّی گِندگا اَنت، دیدگی انسانئے چُکّانَ آزماییت.
وتی سکّی و سۆریانی وهدا من گۆن هُداوندا پریات کرت و آییا منا پَسّئو دات.
هُداوندئے چمّ گۆن پهرێزکاران اِنت و گۆشی هم په آیانی پریاتان پَچ.
بله من چه تئیی مِهرا تئیی لۆگا کایان و چه تئیی تُرسا تئیی پرستشگاها کۆنڈانَ کپان.
سکّی و سۆریانی رۆچا منا بلۆٹ، من ترا نجاتَ دئیان و تئو منا شان و شئوکتَ دئیئے.“
بیمّ و دِهشتا منا چێر ترّێنتگ.
ماه و سال گوَستنت و همے نیاما مِسرئے بادشاه مُرت. اِسراییلی چه وتی گُلامیا نالَگ و پِریاتا اَتنت. آیانی اے نالَگ و پِریات بُرزاد شت و هُدایا سر بوتنت.
پدا گوَشتی: ”ابّا، او منی پت! تئیی دستا هر چیزّ بوتَ کنت، اے سکّیانی جام و پیالها چه من دور کن و بٹَگلێن. بله آ ڈئولا نه که منَ لۆٹان، هما ڈئولا که تئو لۆٹئے.“
پِتْرُس اَنگت جێلا بندیگ اَت و کِلیسا گۆن بازێن دلسِتکیے په آییا هُدائے بارگاها دْوا کنگا اَت.
پدا هُدائے پرستشگاه اَرشا پَچ کنگ بوت و هُدائے اَهد و کَرارئے پێتی، آییئے پرستشگاهئے تها گِندگ بوت. گِرۆکی شَهم، بُرزێن تئوار و گْرند اَتنت، زمینچَنڈ و سکّ باز ترۆنگل بوت.