37 دژمنانی رندا کپان و منی دست په آیانَ رسیت، تان هلاک مبنت، پِر نترّان.
منی پادانی پد تئیی راها نَکش اَنت، پادُن نلرزتگاَنت.
او هُداوند! پاد آ. او منی هُدا! منا برَکّێن. تئو ائے که منی دژمنانی دێما شهماتَ جنئے و بدکارانی دپ و دنتانانَ پرۆشئے.
او هُداوند! منی سرا رهم کن چیا که پرێشان آن، چمُّن چه گَم و اندۆهان نزۆر بوتگاَنت، جسم و اَرواه هم.
وتی کَسان و مزنێن اسپران بزور و منی مَدَتا جاه بجن.
چُش که پُگ و پلار گواتئے دێما، هُداوندئے پرێشتگ آیان بتاچێنات.
بله بدکار گارَ بنت، هُداوندئے دژمن چَراگاهئے سبزگانی پئیما گار. هئو! زیانَ بنت، دوتّئے پئیما زیان.
چه تئیی نێمگا اِنت که دژمنان پدَ کنزێنێن، چه تئیی ناما اِنت که اُرُش برۆکان لگتمالَ کنێن.
وهدے منی دژمن پدَ کِنزنت، چه تئیی دێما لَکُشنت و تباه و هلاکَ بنت.
من چارت تَه اسپێتێن اسپے و اسپسوارا تیرکمانے گۆن. آییا تاجے دئیگ بوت، سۆبێن اَت و په گێشتر سۆبێن و کامیاب بئیگا دێما رئوان اَت.