21 چیا که من هُداوندئے راه یله نداتگ و چه هُدایا دێم په بدیا نشُتگان.
چه تئیی هُکمان وتی دێمُن نترّێنتگ که تئو وت منا تالیم داتگ.
مردمانی کار هر چے که بیت، بله من چه تئیی لُنٹانی گالا وتا چه زالِمانی راها دور داشتگ.
او هُداوند! گناهئے بُهتاما چه منی سرا بٹَگلێن، چیا که وتی بێمئیاریئے تها گامُن جتگ و بے لرزگے هُداوندئے سرا تئوکلُن کرتگ.
او آدلێن هُدا که دل و درونانَ زانئے! بدکارانی شِرّیان هلاس کن و پهرێزکاران په دل مُهر بدار.
نون بادشاه سکّ گَل بوت و هُکمی دات که دانیال چه گارا در کنگ ببیت. گڑا دانیال چه گارا در کنگ بوت. ٹَپّے هم پِری نێستاَت چێا که آییا وتی هُدائے سرا تئوکل کرتگاَت.
پمێشکا، مُدام جُهدَ کنان که گۆن هُدا و سجّهێن مردمان منی جَبین و وجدان پاک و پَلگار ببیت.
شما شاهد اێت و هُدا هم شاهد اِنت که ما باوَرمندانی نیاما، بزان شمئے نیاما چۆنێن پهرێزکار و پاک و بےائیبێن زندے گوازێنت.
آ چه ما در آتکنت، بله چۆناها چه ما نهاتنت، اگن چه ما بوتێننت، گۆن ما منتنت. بله آیانی رئوگا شَرّ پێش داشت چه آیان یکّے هم چه ما نهاَت.