18 سکّی و سۆریانی رۆچا، منی دێما در آتکنت، بله هُداوند منی پُشت و پناه اَت.
منی راه همے بوتگ، تئیی رهبندانی رَندگیریا کنان.
هرچُنت که سَکّی و سۆریانی تها گَردان، بله تئو منا زندگَ دارئے. تئو منی دژمنانی هِژمئے هلاپا وتی دستا شهارئے و گۆن وتی راستێن دستا منا رَکّێنئے.
لشکرانی هُداوند گۆن ما گۆن اِنت، آکوبئے هُدا مئے کلات اِنت. اۆشت...
بله من تئیی کدرتئے تئوسیپا سئوت و سازَ جنان، سُهبا تئیی مِهرئے ستایا سئوتَ جنان و شادهیَ کنان، چیا که تئو منی بُرزێن کلات ائے و سکّیانی وهدا منی پناهگاه.