13 او هُداوند! جاه جَن، اِشانی دێما در آ و زمینا بجنِش، گۆن وتی زَهما منا چه بدکاران برَکّێن.
او هُداوند! پاد آ. او هُدا! وتی دستا شهار. بزّگێنان مشمۆش.
او هُداوند! وهد آتکگ که تئو کارے بکنئے، چێا که تئیی شَریَتا پرۆشنت.
منی اَرواها چه زَهم و شمشیرا برَکّێن و منی زندگیا چه کُچکانی زُلم و زۆراکیا.
او هُداوند! پاد آ. او منی هُدا! منا برَکّێن. تئو ائے که منی دژمنانی دێما شهماتَ جنئے و بدکارانی دپ و دنتانانَ پرۆشئے.
او هُداوند! آگاه بئے. په چے واب ائے؟ جاه جن و مارا تان اَبد یله مکن.
پاد آ و مئے مَدَتا بیا، وتی مِهرئے سئوَبا مارا بمۆک و برَکّێن.
او هُداوند! گۆن وتی هِژما جاه بجن و منی دژمنانی گَزبئے دێما پاد آ! آگاه بئے، او منی هُدا! تئو ائے که دادرسیئے جارِت جتگ!
کئے اِنت که په منیگی بدکارانی دێما پاد بیئیت؟ کئے اِنت که په منیگی رَدکارانی دێما بۆشتیت؟
آیان گۆن وتی اے کارا، تئیی واک و واهگ که تئو چه پێشا گیشّێنتگاَت، پوره و سَرجم کرت.