10 چیا که تئو منا مُردگانی جهانا یلهَ نکنئے و وتی دۆستدارا سَڑَگ و پوسّگا نئیلئے.
اگن آسمانان برئوان، تئو همۆدا ائے و اگن مُردگانی جهانا وتی نِپادا پَچ بکنان، تئو همۆدا ائے.
بله هُداوند منی اَرواها چه مُردگانی جهانا مۆکیت و منا وتی دستا زوریت. اۆشت...
بدکار مُردگانی جهانا پِرَ ترّنت، آ سجّهێن کئوم که هُدایا شمۆشنت.
په تئیی کئوم و تئیی پاکێن شهرا هپتاد هپتگ گیشّێنگ بوتگ که سَرکشّی بکُٹّیت، گناه هلاس ببنت، کُربانیگ کنگ و گناهانی تاوان پُرّ کنگ ببیت، اَبدی اَدل بَرجم ببیت، شُبێن و پئیگمبری مُهر جنَگ ببنت و چه سجّهێنان پاکترێن جاگه رۆگن پِر مُشگ ببیت.
پرێشتگا پَسّئو دات: ”هُدائے پاکێن روه تئیی سرا اێرَ کئیت و بُرزێن اَرشئے هُدائے زۆر و کدرت تئیی سرا ساهێلَ بیت. پمێشکا آ، پاک و هُدائے چُکّ زانگَ بیت.
هما سێر و هَزگارێن مرد، دۆزها سکّ بَزّگی کَشّگا اَت. آییا که سر چست کرت چه دورا چمّی په اِبراهێما کپت که هما ایلازَر آییئے کَشا نندۆک اَت.
”او ایسّا ناسِری! ترا گۆن ما چِه کار اِنت؟ آتکگئے که مارا گار و تباه بکنئے؟ منَ زانان تئو کئے ائے، تئو هُدائے گچێن کرتگێن هما پاکێن ائے.“
من زندگێن آن. من مُرتگاَتان و بچار، نون زندگ آن، اَبد تان اَبد. مرک و مُردگانی جهانئے کِلیت منا گۆن اَنت.
دریایا وتی لاپئے مُردگ در کرتنت و مرک و مُردگانی جهانا هم وتی تۆکئے مُردگ در کرتنت و هر یکّے وتی کرتگێن کارانی هسابا دادرسی کنگ بوت.