10 او هُداوند! تئیی دستئے همُک کار تئیی شُگرا گیپت، تئیی وپادار ترا نازێننت.
او هُداوندئے سجّهێن جۆڑ کرتگێنان، هر جاگه که آییئے بادشاهی برجاه اِنت! هُداوندا بنازێنێت. او منی اَرواه! هُداوندا بنازێن.
او هُداوند! تئیی کار چینکدر باز اَنت، تئو، اے سجّهێن په هکمت اڈّ کرتگاَنت، زمین چه تئیی جۆڑ کرتگێنان پُرّ اِنت.
آییئے وپادار گۆن اے پهرا شادهی بکنات و وتی گندلانی تها شادهیئے سئوت بجناتنت.
آسمان هُداوندئے شان و مزنیا پدّرَ کنت، بُرزێن اَرش آییئے دستئے کاران.
شما، او هُداتُرسان! آییا بنازێنێت. او آکوبئے سجّهێن چُکّ و اۆبادگان! آییا اِزّت و شان بدئیێت. او اِسراییلئے پدرێچان! آییئے هئیبتا بچارێت.
او هُداوندئے دۆستداران! په هُداوندا نازێنک بجنێت، آییئے پاک و پَلگارێن نامئے شُگرا بگرێت.
چیا که هِژمی دمانے و مِهر و رهمتی اُمرئے دْراجیا. بیت که سجّهێن شپے په گرێوگ بگوَزیت، بله بامگواها شادهی وتی چهرگا زاهرَ کنت.
او پهرێزکاران! هُداوندئے بارگاها شادهی کنێت و شادان ببێت. او سجّهێن نێکدلان! شادهیئے گوانکا بُرز کنێت.
او هُداوند! ترا کئومانی نیاما ستا کنان و په تئییگی کَبیلهانی نیاما سئوتَ جنان.
هُدایا مان مزنێن دیوانان بنازێنێت. او اِسراییلئے اۆبادگان! هُداوندا بنازێنێت.
چیا که هُدا سَهیونا نجاتَ دنت و یَهودائے شهران نۆکسرا اڈَّ کنت. کئوم اۆدا جهمنندَ بیت و مُلکئے هَکّێن وارسَ بیت.
او پهرێزکاران! هُداوندئے بارگاها شادهی کنێت و آییئے پاکێن ناما بنازێنێت.
نون شما زندگێن سِنگانی پئیما په روهانیێن لۆگێئے بندگا کار بندگ ببێت، پاک و پَلگارتگێن روهانیێن پێشوا هم ببێت و اَنچێن روهانیێن کُربانیگ بدئیێت که چه ایسّا مَسیهئے وَسیلها هُدایا وَشنۆدَ کننت.
بله شما هُدائے گچێن کرتگێن بادشاهێن روهانیێن پێشوا و پاکێن کئوم اێت، هُدائے جندئے کئوم اێت و آییا شمارا چه تهاریا دێم په وتی پرشئوکتێن رُژناییا گْوانک جتگ تان آییئے مزنێن کاران جار بجنێت.