15 بَهتاور هما مردم اَنت که همے ڈئولا بنت، بَهتاور هما اَنت که هُداوند آیانی هُدا اِنت.
بَهتاور هما اِنت آکوبئے هُدا آییئے کُمکّ اِنت، هما که اُمێتی وتی هُداوندێن هُدائے سرا اِنت،
بَهتاور هما کئوم اِنت که هُداوند آییئے هُدا اِنت، هما مردم که آییا په وتی میراسا گچێن کرتگاَنت.
بَهتاور هما اِنت که تئوی گچێنَ کنئے و وتی بارگاها کارئے تانکه همۆدا جهمنند ببیت. چه تئیی درگاهئے نێکیا سێراپ باتێن، چه تئیی پرستشگاهئے پاکیا.
او هُداوند! بَهتاور هما اَنت که شادمانیئے آوازا پجّاهَ کارنت و تئیی بارگاهئے نورا گامَ جننت.