2 چه همایان که وتی دلا بدێن پندلَ سازنت و هر رۆچ جنگے پادَ کننت.
سُهل و اێمنی پسُندێن مردمے آن بله هر وهدا که هبرے کنان، اے جنْگا پادَ کاینت.
هرچُنت که تئیی هلاپا پلیتێن شئوربندی بکننت و بدێن رپک و پندل بسازنت بله سۆبێنَ نبنت،
تنتنا وتی گندل و بسترا پندلَ سازیت، گُنهکاریئے راهی گپتگ و بدیا یلهَ نکنت.
آ که منی کۆشئے رندا اَنت، دام چێرَ کننت، بدواه منی گُمسار کنگئے هبرا کننت و سجّهێن رۆچا پندلَ سازنت.
پندلَ سازنت و کمینَ کننت، منی گامانَ چارنت و منی کُشگئے رندا اَنت.
بچار که چِه پئیما په منی کۆشا کمینِش کرتگ. او هُداوند! زۆراکێن مرد منی هِلاپا یکجاه بوتگاَنت، منا هچ گناه و مئیارے هم نێست.
تان کدێن مردێئے سرا اُرُشَ کنێت تانکه سَرجمیا بکشێتی، چُش که پرُشتگێن دیوال و کپتگێن شَنک و پَلّے؟