1 هُداوند! منا چه بدکاران پهرێز و چه هِژمناکان برکّێن،
پلێنڈ مئے سرڈگارا آباد مباتنت، هِژمناکانی سرا بلاهے کپات.
هُداوند! منا چه بدکارانی دستا دور بدار و چه هِژمناکان برَکّێن که په منی پادان دام سازگا اَنت.
او هُداوند! جاه جَن، اِشانی دێما در آ و زمینا بجنِش، گۆن وتی زَهما منا چه بدکاران برَکّێن.
منا چه دژمنانَ رَکّێنیت. هئو! تئو منی دژمنانی دێما منا سرپرازَ کنئے و چه زالمێن مردمانَ چُٹّێنئے.
او هُدا! گناهئے بُهتاما چه منی سرا بٹَگلێن، هُداناباورێن کئومێئے دێما، په منی هَکّا جاه بجن و منا چه بدکار و پرێبکارانی دستا برَکّێن،
او منی هُدا منا چه بدکارانی دستا برَکّێن، چه ستمگر و بێرهمانی پنجگا.