2 تئو زانئے که من کدی نِندان و کدی پادَ کایان، چه دورا منی پگر و هئیالانَ زانئے.
هُداوندا که گۆن هاجِرا هبر کرت، هاجِرا هُداوندارا اے نام بست: ”تئو هما هُدا ائے که منا گندئے.“ چێا که هاجِرا گوَشت: ”نون من هما دیست که منا مُدامَ گندیت.“
بله ما تئیی سئوَبا سجّهێن رۆچا گۆن مرکا دێم په دێم اێن و کُربانیگێن پسانی پئیما هساب آرگَ بێن.
تئو منی دَرپَدَریئے هسابانَ دارئے، منی اَرسان وتی اَرسدانا بکن، اے تئیی کتاب و دپتران نبشته نهاَنت؟
هُداوند انسانئے سجّهێن پگرانَ زانت، آ زانت که ناهودگ و ناکار اَنت.
ایسّایا آیانی دِلئے هال و هبر زانتنت و گوَشتی: ”شما چێا وتی دلا پلیتێن هئیالَ کارێت؟
ایسّایا آیانی دلئے هبر زانت و یکّ کَسانێن چُکّے وتی کَشا اۆشتارێنت و